نوشته بودی : شقایق درد من یکی دو تا نیست. زندگی خالی از غصه ها نیست. هر شب و روز این منم مرده ی زنده.

می نویسم :فدای قلب اندوهگینت شوم .که از شریک بودن با غم تو هم محرومم مثل غریبه ها مثل آشناهای ودور و برت .  من نیزمرده ی زنده ام وبا تو همراهم .اکنون امده ام دیوانه ای پیدا کنم  همزبان این دل شوریده ی رسوا شوم.

لحظه ها را می کشم با روز وشب بیگانه ام هر بار که از  تو ای مایه ی زندگیم کلمه مقدس مرگ را می شنوم . بیا دیوانه شویم واز چشم دیوانگان به این دنیای فانی بنگریم